Snimio je više od pedeset filmova; nisu baš svi bili izvrsni, ali na svaki promašaj u njegovoj filmografiji dolaze barem dva istinska remek-djela filmske umjetnosti. Od svog debija kazališnog i televizijskog redatelja koji je prešao na film, slavnih '12 gnjevnih ljudi' s Henryjem Fondom kao skeptičnim porotnikom, malo bi koja godina prošla a da neki film Sidneyja Lumeta ne bi uzburkao i publiku i kritiku. 'Serpico', 'Pasje popodne', 'TV mreža', 'Equus-slijepi konj'... Da ga ni starost nije usporila dokazao je kad je nakon pedeset godina režiranja 2007. snimio svoj, nažalost, zadnji film 'Prije nego što vrag dozna da si mrtav', koji je neopravdano zaobiđen na Oscarima, možda zbog toga što počinje in medias res žestokom scenom seksa Philipa Seymoura Hoffmana i Marise Tomei.

Nakon pet nominacija, počasnog Oscara za životno djelo dobio je 2005, a tog beskompromisnog umjetnika koji je snimao sa svima od Katherine Hepburn Sophije Loren i Seana Conneryja do Michaela Jacksona, Rivera Phoenixa i Vina Diesela pamtit će se po tome da je iz svakog glumca znao izvući najbolju moguću izvedbu; za uloge u njegovim filmovima Oscare su osvajale mnoge od velikih zvijezda: Peter Finch (posthumno), Ingrid Bergman, Faye Dunaway... Oscar Paulu Newmanu za 'Boju novca' 1986. bio je, po mnogim mišljenjima, samo kompenzacija što nije nagrađen četiri godine prije, za ulogu života u Lumetovoj 'Presudi', a kad se spomene mladi Al Pacino asocijacija su Frank Serpico i Sonny Wartzik iz Lumetovih djela čak i prije nego Coppolin Michael Corleone.

Pored razvikanih, velikih filmova, Lumet je znao snimiti i mirne, intimističke drame poput briljantne 'Garbo Talks' iz 1984., o sinu koji pokušava svojoj na smrt bolesnoj majci ispuniti posljednju želju – da upozna svoju omiljenu glumicu Gretu Garbo, koja se odavno povukla iz javnosti. Sjajne scene iz tog filma zaslužuju da se pamte isto koliko i legendarni krik Petera Fincha 'Ljut sam kao vrag i neću to više trpjeti!' iz 'TV mreže.