Arapske revolucije, pobjedničke kao one u Tunisu ili Egiptu, ili tekuće, kao što su one u Libiji, Jemenu ili Bahreinu, a možda i ova tek započeta u Omanu, predstavljaju pravi debakl Osame bin Ladena i njegovih pristalica
Još i prije događanja u Tunisu bilo je očito da Al Kaida pada i da je aktivna samo u nekim subsaharskim područjima.
'Al Kaida je potpuno marginalizirana u revoluciji u arapskom svijetu', smatra Jean-Pierre Filiu, autor knjige 'Devet života Al Kaide' (Pariz, Fayard, 2009), u izjavi koju preuzima španjolski analitičar geopolitičkih zbivanja Ignacio Cembrero u jučerašnjem izdanju El Paísa.
Zašto? Zato što demokratska nastojanja pobunjenika i opozicionara čine pogrešnima sva polazišta terorističke grupe Bin Ladena, smatra Filiu, predavač na Sveučilištu Columbia u New Yorku.
Revolucija je vrlo brzo, zapravo munjevito, pomela režime kojima je Al Kaida godinama prijetila, iako ih u 20 godina djelovanja nikada nije opasno prodrmala.
Slično razmišlja i američki ministar obrane Robert Gates, nekoć prvi čovjek CIA-e, koji kaže da je arapska revolucija jednostavno obezvrijedila nastojanja Bin Ladena i razmrvila Al Kaidine argumente. Ta organizacija, kaže, ostala je bez diskursa.
Gates smatra da je revolucija i velik šamar za Iran, čija se žestoka represija konfrontira s mirnim nastojanjima vojske u arapskom svijetu, pa čak i u Libiji, gdje veći dio oružanih snaga (mornarica pogotovo) prelazi u opoziciju Gadafijevom režimu.
Al Kaida, ako ćemo pravo, gotovo se nije oglasila ovih mjeseci, što ukazuje na to da je doista zbunjena.
Doduše, javio se kratko ogranak u Magrebu, pozivajući tunisku omladinu da prijeđe u kampove organizacije na jugu Alžira. Javila se i ćelija u Jemenu, ali bez odjeka.
To ne znači da Al Kaida neće ili ne može opet biti snažno prisutna i počiniti atentate. Ako vojni udari zaustave demokratske revolucije u nekoj zemlji, tada će organizacija imati neku mogućnost. Zasad je više nego nepopularna.
