Do koje je mjere Tsai Ming-liang inspirirao neka od najvećih imena današnje festivalske kinematografije, pokazuje i niz scena iz epohalnog slo-mo remek-djela 'Century Of Birthing' filipinskog redatelja Lava Diaza, u kojima jedan od glavnih likova montira svoj film u uredu s plakatom Tsaijevog klasika (znakovitog naziva) 'What Time is It There?' na zidu.

Puno se toga promijenilo od tada, iako je generalna relativnost vremena ostala ista – Diaz se s 'Norte, kraj povijesti' približio Ming-liangu, a Ming-liang sa 'Psima lutalicama' svom 'učeniku': 'Psi lutalice', meditativna lamentacija o siromaštvu u urbanom šarenilu Taipeija, uistinu funkcionira kao da su ga tajvanski i filipinski kralj 'sporog filma' skrojili zajedno, poput radikalnog eksperimenta hvatanja radnje u realnom vremenu, bez posebne naracije, dijaloga, početka ili kraja.

Ostaju nam 'samo' vizualno očaravajuće vinjete iz života obitelji na rubu, koja prolazi kroz naglu transformaciju nakon što joj rutinu bijede prekine milost prodavačice. Sve to predvođeno je nevjerojatnom kamerom, kadriranjem, ali i atmosferom te glumom, na čelu s nikad boljom Tsaijevom muzom, dežurnom ikonom Leejem Kang-shengom

'Psi lutalice' prvi su Ming-liangov film nakon pauze duge četiri godine, a ako se pokaže istinitim da je, kako kažu vijesti, to ujedno i njego posljednji upliv u sedmu umjetnost, ikona azijskog arthousea oprašta se jednim uistinu izuzetnim, velikim filmom.