Fizičari iz NASA-e uz pomoć teleskopa Hubble snimaju različite kozmičke objekte, no malo koji je fascinantan kao supermasivne crne rupe. 'U svemiru ih je, prema dosadašnjem mjerenju, potvrđeno više od sto', komentirao je astrofizičar Jeremy Schittman iz NASA-inog centra za svemirske letove Goddard u razgovoru za Science Alert. Razlog za to što postanu supermasivne leži u prirodi širećeg svemira. Kad dođe do sudara galaksija, njihove se crne rupe često znaju spojiti.

Crne rupe, tim rečeno, ne moraju biti velike. Riječ je, na koncu, o vrlo gustim objektima koji znaju biti tako kompaktni da ih matematički možemo zvati singularitetima - jednodimenzionalnim točkama beskonačne gustoće. Najmanje crne rupe, prema trenutnim saznanjima, pet su puta masivnije od našeg Sunca, no postoje i one veće koje nastaju kao rezultat kozmičkih sudara.

Tim rečeno, svaka se supermasivna crna rupa razlikuje od drugih. U novoj agencijinoj animaciji taj raspon je više nego vidljiv. Najmanja koju prikazuje ima 100.000 solarnih masa i smještena je u galaksiji J1601+3113.

Supermasivna crna rupa u središtu naše galaksije ima, usporedbe radi, 4,3 milijuna solarnih masa, a video također prikazuje M87, prvu crnu rupu koju smo ikad snimili. Tu su i dvije sestrinske crne rupe u središtu galaksije NGC 7727, ostaci dvije spojene galaksije - jedna ima 154, druga 6,3 milijuna solarnih masa, a nakon spajanja su potonule u središte novonastale galaksije.