Naime, Cooper igra Udaya Husseina, Sadamovog omiljenog najstarijeg sina, tzv 'crnog princa', patološkog nasilnika i sadista, kao i njegovog fizičkog dvojnika, Latifa Yahiju, koji je proživio vrijeme užasa prije nego što je napustio Irak, i prema čijoj je istinitoj priči ovaj film i snimljen. Dominic Cooper do sada je bio poznat uglavnom po boyish ljubavnim interesima u filmovima poput 'The Duchess' i 'Mamma Mia!', da bi se ovom ulogom doista okrenuo tamnoj strani, jer odigrati istovremeno Udaya Husseina, najmanje voljenog sina od vremena Kaligule nije bio baš malen glumački izazov, tim više što je istovremeno interpretirao i pozitivca blizanačkog izgleda, Latifa Yahiju.

Novozelandski režiser Lee Tamahori (inače poznat po filmu 'Once Were Warriors') dobro je odlučio da se ne upušta otvoreno u povijesno-politički film, već je napravio uznemirujuće nasilan gangsterski triler, po uzoru na De Palmino 'Lice s ožiljkom', a neki čak kažu da je ovim filmom kreirao iračku inačicu Scorseseovih 'Dobrih momaka', no to bi se lako moglo kategorizirati kao dobronamjerno pretjerivanje.

Svijet u kojem se kreće Uday sav je u zlatu i mramoru, neviđen i neukusan luksuz kakav biraju samo diktatori ili mafijaški bossovi. Cooperov Saddam Junior je bolesni 'mamin sin' - opsjednut je s majkom, a u filmu ima i jedna neugodna scena njega i mame u krevetu. Nije čudo da popularna legenda, a i film, kažu da mu je vlastiti otac jednom prilikom rekao 'da ga je trebao ubiti čim se rodio' - jer Uday je doista ozbiljni luđak, silovatelj i ubojica. Kako je okružen ulizicama i prestrašenim lažljivcima, treba mu dvojnik. Pronalazi ga u starom školskom drugu Latifu Yahiji, kojeg na ovu ulogu prisiljava prijetnjama i fizičkom agresijom. Ovaj je, na žalost, manje zanimljiv karakter - jer naime, jedan od mogućih intrigantnih razvoja priče, mogao je biti i taj da se Yahia doista započne ponašati poput Udaya, da dođe do određenog stupnja identifikacije.... No, na žalost, stvari se kreću znatno predvidljivijim putem, moralizatorski i naravno s politički propagandističkom porukom - o nedvojbeno bolesno zločinačkom karakteru Sadamovog režima, otjelovljenog u Udayu, koji je zato i zaslužio da bude brutalno srušen. I stoga je Yahia pozitivan junak, čvrst čovjek, jakih moralnih načela - koji se usprkos strahu za sebe i svoju obitelj, sve više opire Udayevim zločinima, da bi se na kraju i otvoreno pobunio.

Na žalost, 'Đavolji dvojnik' nije kompleksna studija iračke povijesti, ali ni individualnih karaktera, no ipak, Lee Tamahori, uz pomoć sjajnog Coopera, uspijeva pretočiti određenu dozu napetost i užasa ovog režima. Dramaturški, mnogi su elementi priče plošni i nedovršeni, pa tako na žalost blijed i motivacijski nerazumljiv ostaje i jedini značajan ženski lik, Sarrab, koju igra Ludivine Sagnier. Ova je priča svakako imala kapacitet za veliki film, no u Tamahorijevoj izvedbi ostala je prvenstveno plošni i neautentični hommage 'Licu s ožiljkom', sa scenama užasa i nasilja koje su prečesto same sebi svrhom.