Knjigu Miljenka Jergovića, pisca i kolumnista Jutarnjeg lista, izdavač Rende opisuje kao 'možda roman, možda esej, možda memoare'. Jergović ju je počeo pisati dan nakon očeve smrti.

Pisana je po pravilima fikcionalne proze, a opet ništa o čemu Jergović u ovoj knjizi pripovijeda nije fikcija. U nekom smislu 'Otac' je 'mala povijest' jednog vremena, načina na koji su se ljudi sakrivali jedni od drugih, njegovih običaja i navada, te običnih junaka koji su u to vrijeme živjeli i preživjeli, porodične mimikrije i privatnog pakla po domovima uglednih socijalističkih građana.

Ova neobična i uzbudljiva knjiga, različita od svega što je Jergović dosad napisao, govori o nacionalnim i privatnim izdajama, o bliskosti i o zidu između oca i sina, o opraštanju i onome što je neoprostivo, o umiranju od strepnje i straha. Povremeno srodan ranim prozama Petera Handkea, 'Otac' je poput kirurškog zahvata koji autor vrši na živo, na samom sebi, opisuje izdavač.